Registratie (zien) van grootte

[Charlie]

Ik vraag mij het volgende af. Toen ik - als voorbeeld - korte tijd geleden weer in een huis kwam waar ik in mijn jeugd ook veel kwam, bleek het huis in mijn beleving veel kleiner geworden te zijn.
Dit zou verklaard kunnen worden doordat ik zelf groter ben geworden en het huis dus echt als kleiner zie. Maar is dat wel de enige/juiste reden?

Als kind zie je de dingen doordat ze geprojecteerd worden op je netvlies. Later, als je groter bent geworden, gebeurt hetzelfde in - naar je zou verwachten - dezelfde verhoudingen. Het op het netvlies geprojecteerde beeld als percentage van het gehele netvlies blijft hetzelfde (zo werkt de projectie via de pupil toch?). Dus zou er niets moeten veranderen...
Misschien speelt psychologie een aanvullende rol? Wellicht meten wij de beelden die wij zien af aan de eigen afmetingen. Aangezien de beelden die wij zien continu in dezelfde verhoudingen op ons netvlies worden geprojecteerd en wij zelf groeien, wordt alles om ons heen relatief kleiner. Bij de dingen die wij dagelijks zien, merken wij de kleine verschillen echter niet.

Daarnaast is misschien nog relevant dat hoofd en ogen van een kind relatief minder groeien dan de rest van het lichaam. Deze zijn immers bij de geboorte relatief groot.

Is hier een eenduidige verklairng voor?

Ik heb een soortgelijke vraag over tijdsbeleving, maar die plaats ik onder 'Theorieën en Denkbeelden'

Ciao,
Charlie

[Rens]

Hoi Charlie,
Ik denk zelf (ik weet het dus echt niet zeker ) dat het je kinderlijke fantasie is dat alles veel groter maakt dan het lijkt.
Dit heb ik zelf ook heel veel keer mee gemaakt.
Ik wilde mijn tekst langer maken, maar ik moet net gaan. :'(
Met vriendelijke groet,
Rens

[bashanna]

Toen ik jong was duurde de 'grote' vakantie een eeuwigheid. ..
Nu zijn die 6 weken zo voorbij.

Ook afstanden worden steeds korter.
Ik ben een keer naar Frankrijk gereden. (1200km) De eerste keer lijkt er geen eind aan te komen. De 2e keer gaat al makkelijker en de 3e keer ben je er binnen no-time...Tenminste...dat denk je.

Als je jong bent, denk je dat de afstand Groningen / Breda ofzo, enorm is. Maar reis een paar keer kris-kras door het land, en die afstand valt eigenlijk wel mee...

Je waarneming van tijd en ruimte is dus relatief.

Maar ook bij geur, smaak en geluid treed relativiteit op...!
Ga maar eens in een schuur vol varkens staan...de stank is dan ondraaglijk, maar na 15 minuten kun je gewoon ademhalen en ruik je de stank niet meer.
Ook smaak: eet een zure appel, je mond vertrekt, maar neem eerst een hap uit een citroen en die appel is opeens zoet 
En met geluid...Mensen die naast een spoor wonen horen die treinen niet eens meer
Maar de eerste paar keer hadden ze er zeker slapeloze nachten van.

...denk ik 

[BenH]

V.w.b. de tijdbeleving, naarmate je ouder wordt, hieromtrent de volgende theorieën die elkaar m.i. overigens niet uitsluiten:

1)  Gedurende het ouder worden  voegt het "nieuwe"stukje tijd alsmede de tijdspanne van een bepaalde ervaring / gebeurtenis relatief gezien steeds minder toe aan je reeds aanwezige bagage van herinneringen , emoties etc.  waardoor e.e.a. aan intensiteit inboet.

2) Op jonge leeftijd leef je "sneller"; de fysiologische procesen draaien op volle toeren, zintuigen zijn nog scherp etc.  De omgeving lijkt hierdoor trager aan het jonge individu voorbij te trekken. Zulks juist in tegenstelling tot wat ouderen ervaren.

Overigens is er een aardig boekwerp over dit onderwerp in omloop:
met de titel (hoe toepasselijk) : Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt   van Douwe Draaisma.

Zie ook : http://www.rainbow.nl/detailboek.asp?isbn=9041704647