Wordt Sahara op termijn weer savanne?

[Odysseus]

Mogelijk heeft de Britse wetenschapper Stephen Salter voor een grote doorbraak gezorgd inzake het steeds groter wordende probleem van verwoestijning en verzilting van de bodem.
Het basisontwerp van zijn ‘rainmaker’ bestaat nochtans allang in de keuken. In feite gaat het om een soort eierklopper, maar dan een gigantisch exemplaar.  Deze laten het oppervlaktewater in heel fijne druppeltjes opspatten zodat er mistwolken worden gevormd die landinwaarts worden geblazen. Daar zorgen ze dan voor zachte 'Ierse' regen die veel meer water opleveren dan stortregens. Dorre gebieden krijgen zo water en de zeespiegel daalt ca. één meter, wat meteen een tweede probleem van het broeikaseffect oplost. Om resultaat te bekomen zouden echter ongeveer 100.000 ‘eierkloppers’ op zee geïnstalleerd moeten worden. Het project zal m.a.w. een geweldige investering vereisen, maar de uitkomst zal op termijn niet minder geweldig zijn. Professor Salter van de universiteit van Edinburgh en de Britse regering, die vorig jaar 150.600 euro in het project pompte, geloven er niettemin rotsvast in.

[harbosma]

Is deze methode wel haalbaar in het groot? En waar wordt het o zo kostbare oppervlaktewater vandaan gehaald?

[Odysseus]

Wel, als die toestellen op de zeebodem worden geplaatst wordt uiteraard oppervlaktewater van de zee bedoeld. (In feite zou je kunnen stellen dat de natuurlijke cyclus nagebootst wordt, nl. zeewater verdampt, vorming van wolken, wolken worden naar land geblazen, koelen af, waterdamp condenseert waardoor het gaat regenen.) Op bijgevoegde foto toont Salter het principe van zijn uitvinding (met eierklopper).

[Faust]

Tijdens mijn studie tijd had een we het volgende bedacht.

Graaf in de woestijn je een groot gat of gebruik een locatie die onder de zeespiegel licht. Verbind deze met een zee of oceaan zodat deze vol loopt. Hier door onstaat een enorme verdamping pan met een bijna onbeperkte hoeveelheid water. De locale pannen zullen natuurlijk erg zout zijn, maar de neerslag een eindje verder niet. Nu is het de kunst deze verdamping pannen zo te plaatsen. dat er op een aantal strategische plekken voldoende waterdamp is om het droog / nat evenwicht naar de nat kant te doen omslaan.

Het tegengestelde effect is nu te “bewonderen” bij het Araal meer

j. Faust