DEEL 1
Onderzoekers hebben kleine plaatjes van aluminium oxide verwerkt tot een materiaal dat sterk, licht en flexibel is. Het materiaal kan leiden tot langdurige bot en tandheelkundige implantaten en lichtere, zuinigere auto en vliegtuigonderdelen. Het kan ook worden gebruikt om buigzame, transparante elektronica onderdelen te maken.
In hun streven naar sterke maar lichte materialen, hebben scheikundigen en wetenschappers in materiaalkunde lang geprobeerd om nanostructuren uit de natuur te imiteren. Schelpen, botten, en tand glazuur, allen bestaan uit stijve keramische bloedplaatjes in een polymeermatrix, zoals bakstenen in de mortel. Deze hybride materialen combineren de sterkte van keramiek en de rekbaarheid van polymeren.
In 2007 hebben onderzoekers van de Universiteit van Michigan klei versterkte polymeren gevormd. Die zijn zeer sterk, maar bros: je hebt veel energie nodig om ze te vervormen maar eens het zo ver komt breken ze. Onderzoekers aan het MIT zijn er dan in geslaagd om stijve, maar minder broze klei polymeren te maken. Hierdoor werden de polymeren heel licht buigzaam.
Ludwig Gauckler, de professor materiaal kunde op het Zwitserse Federale Instituut voor Technologie Zürich, die het onderzoek leidt, zegt dat zijn fractie het het materiaal nog verbeterd heeft. Het is vijf keer zo sterk als het materiaal op het MIT, zegt hij, maar het is nog steeds rekbaar. Een film van de composiet is al zo sterk als aluminium folie, maar heeft een rekfactor van 25%. Aluminiumfolie breekt als wanneer je naar 2% gaat.
Een bijkomend voordeel van het hybride materiaal is dat het licht, zegt Harvard materiaalkundige Andre Studart, die was betrokken bij de werkzaamheden. Het materiaal is de helft tot een kwart zo zwaar als staal maar van dezelfde sterkte. Studart zegt ook dat het een goed alternatief zou zijn voor glasvezel, die wordt gebruikt in auto-onderdelen. Omdat de sterkte van het materiaal afkomstig is van verspreide de bloedplaatjes zal het sterk zijn in 2 richtingen. Glasvezel is sterk in de richting in de vezelrichting. Door de bloedplaatjes vorm is het nieuwe materiaal in iedere mogelijke richting even sterk.
Bovendien kan je door simpele veranderingen ook het uiterlijk veranderen. Nu is het een doorschijnend materiaal maar als je de structuur verandert kan het transparant worden waardoor het heel geschikt is voor tandheelkunde of transparantie elektronische schakelingen.
Om hun materiaal op te bouwen gebruiken ze oxide bloedplaatjes in ethanol. Dit mengsel wordt dan verspreid over water. De bloedplaatjes komen aan de oppervlakte en zo wordt laag per laag opgebouwd. De onderzoekers dipten in dit mengsel een glazen plaat. Hierdoor kreeg je een overdracht van de bloedplaatsjes naar het glas. Ten slotte hebben zij een laag nederlegging van de biocompatibel polymeer chitosan op de top van de bloedplaatjes gelegd. De onderzoekers herhaalden dit proces totdat de dikte van de definitieve composiet enkele tientallen micrometers was. Daarna ‘schilden’ ze het materiaal van de glazenplaat met een scheermesje.
origineel door Prachi Patel-Predd
Monday, February 25, 2008
Strong, Light, and Stretchy Materials
bewerking door F.V.