De toekomst van het heelal.

DE TOEKOMST VAN HET HEELAL.

1 - Eerste bemande maanreis van de Apollo 11 met Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins.

We kunnen nu al naar de maan reizen. De eerste maanlanding was op 21 juli 1969. Armstrong zette als eerste mens voet op de maan met de legendarische woorden "That's one small step for a man, one giant leap for mankind."
(5 Jaar later (10/11 juli 1974) vond ik mijn atoomtheorie.)
Deze maanlanding is natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen en heeft een voorgeschiedenis gehad, waarvan ik enkele punten wil noemen.
De Duitse V2 raketten van Werner von Braun tijdens nazi-Duitsland, die op Engeland werden afgeschoten. Werner von Braun ging na de tweede wereldoorlog naar Amerika en werd daar een pionier in de ruimtevaart: de lancering van de eerste Amerikaanse satelliet (Explorer-1 in 1958), en de Saturnus-maanraket.
1957 - De eerste satelliet om de aarde van Rusland: de Spoetnik op 4 oktober 1957, de officiële datum van het begin der ruimtevaart. In dat zelfde jaar draaide de hond Laika om de aarde.
1961 - De Rus Joeri Gagarin draait rond de aarde met de Vostok 1.

wordt vervolgd

http://home.kpn.nl/wegge168/Frame-nederlands.html

2 - De kolonisatie van andere manen en planeten.

Er zijn nu al plannen en ideeën om later de Maan en Mars te gaan bewonen.
Venus: Sommige geleerden denken dat het ooit mogelijk zal zijn om Venus in een nieuwe aarde te veranderen. Zij noemen dit proces: terraforming. Eerst zou men algen in de atmosfeer laten vallen. Deze zouden de koolstofdioxide opnemen en zuurstof als afvalproduct afscheiden. Mettertijd zou de atmosfeer dunner worden, waardoor de nu vastgehouden warmte zou kunnen verdwijnen. Dan zou het op de afkoelende planeet gaan regenen. Na verscheidene eeuwen zou de mens er kunnen landen en een kolonie stichten.
(Uit: Ruimte Atlas van Robin Kerrod blz. 19)
Verder hebben de grote planeten: Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus heel veel manen en het zou toch al te gek zijn als er daar niet één bij is (of meerderen) die niet geschikt is voor de ontwikkeling van leven en kolonisatie, zo niet meteen nu, dan toch in de toekomst. Meer geschikt nog dan Maan en Mars die onherbergzaam zijn.
Op de manen Europa (een maan van ijs met daar onder een oceaan van water) van Jupiter en Titan van Saturnus is mogelijk leven.

3 - Er draaien al ruimtestations om de aarde waarin mensen wonen en werken (ISS=International Space Station - sinds 20 november 1998).
De eerste was de Russische Mir van 1986, die 16 jaar lang bemand is geweest.



de Mir

4 - Ook worden er al ruimtevaarttuigen naar andere planeten gezonden voor onderzoek.

5 - Ook wordt er al naarstig gezocht of er bij andere sterren planeten zijn, die levensvatbaar zouden kunnen zijn. Zie: Kepler Space Observatory , waarbij men al 539 exoplaneten heeft ontdekt, gasreuzen ter grootte van Jupiter, maar blijkbaar nog geen aardgelijke planeten.

6 - Ook is men al bezig te luisteren naar mogelijke signalen uit de ruimte van andere beschavingen in de ruimte (Seti-project).

7 - Ook heeft men al een raket het heelal in gestuurd met een tekening van een man en een vrouw in de hoop dat dit ooit door een andere beschaving in de ruimte ontdekt zal worden (pioneer 10 en 11 van 1972 en 1973). Later in 1977 herhaald en ingehaald in 1998 door Voyager 1 die met een snelheid gaat van 17 km/seconde*.

*Dit is mij niet zo duidelijk, want de aarde gaat al reeds met een snelheid van 30 km/seconde om de zon, en er is 10 km/seconde nodig om om de aarde zelf heen te kunnen draaien, dus dan moet een raket toch minstens 40 km/seconde snelheid halen in het verdere heelal( afgezien van de extra ontsnappingssnelheid die nodig is), en nog extra vergroot door de snelheid van de planeten Jupiter en Saturnus.

8 - Ook zoekt het Pentagon al naar een genie die het mogelijk moet maken naar andere sterren te reizen.

9 - En velen geloven dat onze aarde nu al door Aliëns (buitenaardse wezens) bezocht wordt.

10 - En velen geloven dat de aarde vroeger al door Aliëns bezocht is: Waren de Goden Kosmonauten (1968) van Erich von Däniken.

11 - De schijnbare onmogelijkheid naar andere sterren te reizen.

Nu schijnt het voor velen nog onmogelijk dat we naar andere sterren zouden kunnen reizen, want met de huidige snelheid van rond de 10 km/seconde zou het ongeveer 130.000 jaar duren om de meest nabijgelegen ster te bereiken. Ook met de Voyager 1 met 17 km/seconde zou het nog altijd ongeveer 75.000 jaar duren.
Ook een permanente bewoning van maan en mars schijnt nog onmogelijk en op vele bezwaren te stuiten.

Warp drive. Er was een film op de tv van Michio Kaku (een Japanner), die het had over een Warp drive, waarmee het mogelijk zou zijn de lichtsnelheid te halen door het vervormen van de ruimte door middel van negatieve energie. Ik begreep er niet zoveel van en ik heb het ook niet helemaal vanaf het begin gezien en hoop dat het nog eens herhaald wordt.

Andere mogelijkheden verre afstanden te overbruggen zijn die van het wormgat en mijn eigen idee van een samengeperst bolheelal en binnenste buitengedraaid heelal, dus in de sfeer der meerdere dimensies.   

12 - De mogelijkheid dat de ruimtevaart stil komt te liggen.

En het kan ook best zijn dat onze ruimtevaart voor een hele tijd stil zal komen te staan, bijvoorbeeld vanwege een economische recessie zoals er nu aan de hand is, want de ruimtevaart is heel erg duur. Ja: het is zelf mogelijk dat onze hele cultuur over een lange periode terug zal vallen, dus een nieuwe Middeleeuwen beleven, zoals vroeger ook gebeurd is na een hoogtepunt van het Grieks-Romeinse Rijk in het verleden, toen wetenschap en techniek waren opgebloeid.

13 - De mogelijkheid dat wij ons zelf vernietigen.

Ja: het is zelfs mogelijk dat onze beschaving zichzelf vernietigt door milieuvervuiling, samen met overbevolking en een economische crisis door met name energietekort, uitlopende in een derde wereldoorlog. Het is dan zelfs denkbaar dat zelfs de hele evolutie van het leven weer opnieuw opgestart moet worden vanaf de insecten, die immers bestand zijn tegen dodelijke straling. Nochtans: zelfs al zou zo'n hernieuwde evolutie een miljard jaar duren, dan nog is de zaak niet hopeloos omdat we nog 5 miljard jaar hebben voor de zon is opgebrand.

14 - Een kolonie op de maan en Jules Verne.

Maar goed: als we niet van het aller ergste scenario uitgaan en op de een of andere manier toch zullen overleven, dan stel ik me voor dat het ons in een volgende opbloei van wetenschap en techniek (en vooral ook: ethiek) zal lukken een kolonie op de maan te stichten.
Bedenk ook dat men ten tijde van Jules Verne met zijn fantasiereis naar de Maan (1865) niet wilde geloven dat het mogelijk was naar de maan te reizen en 104 jaar later was het al zover dat het wel bleek te kunnen.

15 - 5 Miljard jaar voor de zon is opgebrand.

Bedenk verder dat we een hele lange tijd hebben om de ruimtevaart te ontwikkelen en wel ongeveer 5 miljard jaar voor de zon een rode reus wordt en ons zal verzwelgen. Misschien is het ook geen toeval dat we nu zo ongeveer in het midden van de ouderdom der aarde zijn, want de aarde is zo ongeveer 4.6 miljard jaar oud.

16 - De evolutie in geleidelijke stappen van steeds 2000 jaar.

Stel dat de wereld niet onder gaat en het ons bij elke natuurwetenschappelijke opleving der geschiedenis (dus laten we zeggen: zo om de 2000 jaar) zal lukken weer een stap verder te komen. Dat lijkt mij niet onredelijk gezien de enorme vooruitgang der laatste 10.000 jaar van jagerscultuur naar ruimtevaart. Zal het ons dan echt niet gelukken over pak weg 20.000 jaar een kolonie op de maan te stichten, en dan na nog eens 20.000 jaar een kolonie op Mars en na bijvoorbeeld nog eens 60.000 jaar (dus 100.000 jaar tezamen) naar een andere ster te reizen, waar zich een planeet bevindt waar we ook een kolonie kunnen stichten?
Dus dat betekent een stappenplan van 40 fases van zich verder ontwikkelende wetenschap en techniek. Nu: als dat niet mogelijk is dan weet ik het niet.

17 - Over een miljoen jaar naar een andere ster (in het meest uiterste pessimistische geval).

Dat moet toch tot de mogelijkheden behoren, zelfs al zou dat laatste een miljoen jaar duren. Wat is een miljoen jaar vergeleken met 5 miljard jaar tot de zon is opgebrand? Slechts 1/5000ste deel daarvan. Dus zou het ons over 1 miljoen jaar gelukken naar een andere ster te reizen en daar een planeet te gaan bewonen dan hebben we nog daarna nog altijd ongeveer 5 miljard jaar over (slechts iets minder) om ook echt steeds verder het heelal in te gaan en het heelal ster voor ster, planeet voor planeet te koloniseren. Want 5000.000.000 - 1000.000 = 4999.000.000. Dus er is dan slecht een peulenschilletje afgegaan en de hele koek is zo goed als nog over om echte ruimtevaarders te worden die het heelal veroveren. Je moet wel een echte pessimist zijn om dit niet tot de mogelijkheden te kunnen beschouwen.

18 - De ontwikkeling van speciale ruimtevaartwezens.

Ook behoeven we niet meteen mensen te sturen, maar dat kunnen ook robotten zijn, of zo dat we mensen invriezen en ten tijde dat die bij een ster aankomen, weer ontdooien. En ook kunnen we zelf levende wezens ontwikkelen, door genetische manipulatie, die geschikt zijn voor de ruimtevaart en wel voor langdurige reizen.

19 - Wij moeten zelf onze eigen evolutie ter hand nemen.
 
En dat is ook over het algemeen mijn eigen mening dat de mens zelf zijn verdere evolutie ter hand moet nemen en dus zelf nieuwe soorten moet scheppen als waardige opvolger der mens zelf. Dus hier ruimtewezens. Misschien als een combinatie van half robot, half mens en je zal zien dat ook de microwezentjes hierin mee zullen doen en zich niet onbetuigd zullen laten.

20 - Het snelheidsprobleem(Einstein).
 
Ook het snelheidsprobleem zal wel een keer opgelost worden. Wat nu misschien nog totaal onmogelijk lijkt zal over duizenden of miljoenen jaren wel mogelijk blijken te zijn. Bedenk hier ook dat het nog geen 150 jaar geleden was dat de mens dacht dat het onmogelijk was naar de maan te reizen en nu is het al zo ver dat we dat kunnen.
En volgens Einstein is het onmogelijk de lichtsnelheid te bereiken, maar is dat wel zo zeker dat dat niet niet kan? Hoe zit het dan met de fotonen in de microkosmos?, die immers ook moet lichtsnelheid gaan en ruimtescheepjes der microwezentjes moeten zijn. En zou het werkelijk zo zijn dat de tijd dan stil komt te staan, dan kunnen we zonder enig tijdverlies de grootst mogelijke afstanden afleggen.

21 -  Zelfs als het slechts aan één bewoonde planeet zal gelukken het heelal te veroveren.

Zelfs al zou dat ons niet gelukken omdat de wereld door een enorme komeet uit de ruimte wordt vernietigd of door een enorme vulkaanuitbarsting of door eigen dikke schuld, dan nog moeten we bedenken dat het aan andere bewoonde planeten in het heelal wel zal lukken het heelal te veroveren. Ja; zelfs al zou er maar één zijn van de miljarden bewoonde planeten (ik noem maar een willekeurig getal, omdat niemand weet hoeveel er zijn), dan nog is dat voldoende dat het heelal een ruimtevaartcultuur zal worden. Het is als met de voortplanting: één zaadcel van de miljoenen of miljarden zaadcellen is genoeg.

22 - Een grote uitdaging voor de toekomst.

Maar goed: ik wil niet zo pessimistisch zijn ons zelf bij voorbaat de mogelijkheid te ontzeggen ruimtevaarders te worden die het heelal kunnen veroveren. Het is juist de grote uitdaging voor de toekomst van onze wereld en onze planeet aarde dat juist wel voor elkaar te krijgen. Dus ik wil hier verder gaan met mijn verhaal.

23 - Met hele kolonies ruimteschepen naar andere sterren.

Over miljoenen jaren of nog meer (de precieze tijd weet niemand) zullen we vast wel veel grotere ruimteschepen kunnen bouwen die naar andere sterren kunnen reizen, misschien wel met hele kolonies tegelijkertijd, zodat er een aangenaam leven mogelijk is gedurende de lange reis.

24 - Contact met andere bewoonde planeten.

En tegen die tijd zullen we ook wel contact gemaakt hebben met andere bewoonde planeten om naar elkaar toe te kunnen reizen en een verdere ontwikkeling in het heelal tot een gezamenlijk doel te maken.

25 - Vele planeten zullen bewoonbaar gemaakt worden.

Er zullen dan op de lange duur vele planeten bij vele sterren gekoloniseerd worden en volledig bewoonbaar gemaakt net als nu onze aarde. Ook die planeten die nu nog te heet zijn en gasreuzen zijn zullen uiteindelijk afkoelen en condenseren en daarna stollen.

26 - Vrije ruimteschepen zo groot als de maan.

Maar ook zullen we gewend raken om constant in vrij zwevende en vrij reizende grote ruimtestations en ruimtelijke bouwsels te wonen, die steeds groter zullen worden tot wel de uiteindelijke grootte van een maan, die om een andere planeet draait. Want dat is de grote uitdaging om op de lange duur steeds minder afhankelijk te zijn van planeten, maar om volledig vrij en zelfstandig in ruimteschepen te wonen.

De bouw van ruimtedorpen en ruimtesteden staat ook al beschreven in bijvoorbeeld een boek van Piet Smolders: Wonen in de ruimte(1985). Hoofdstuk: Toekomst van ruimtestation naar ruimtekolonie. En hij schrijft ook dat dit allang geleden geschetst door enthousiaste ruimteprofeten (blz. 139).

27 - Naar andere sterrenstelsels reizen.

En tevens zo dat we de hele Melkweg gaan veroveren en van daaruit naar andere sterrenstelsels zullen reizen. De Andromedanevel schiet me nu als eerste te binnen. De afstand daartoe is ongeveer 2,7 miljoen lichtjaar en als we 1/10 van de lichtsnelheid zouden kunnen halen zouden we er dus 27 miljoen jaar over doen. De Grote Magelhaense Wolk staat dichterbij op een afstand van 170.000 lichtjaar en zou het goed zijn daar eerst mee te beginnen.
Overigens zullen de Andromedanevel en onze Melkweg over een aantal miljarden jaren met elkander in botsing komen, dus dan behoeven we niet zo ver meer te reizen.

28 - We behoeven het niet alleen te doen.

Zo kunnen we langzamerhand het hele heelal veroveren en vele planeten gaan bewonen en tevens in grote ruimteschepen wonen. En we behoeven niet alles zelf te bereizen omdat we naar alle waarschijnlijkheid niet de enige levende wezens zijn in het heelal en andere wezens in andere ver weg zijnde delen van het heelal daar hetzelfde doen als wij hier. Maar zelfs als we het hele nu bekende heelal van tientallen miljarden lichtjaren zouden willen bereizen dan moet dat mogelijk zijn in de biljoen jaren van onze toekomst in de ruimte. Wat zijn tenslotte biljoenen jaren in het licht der eeuwigheid?

29 - De evolutie stopt niet.

Ik kan me namelijk niet voorstellen dat de evolutie, dus onze ontwikkeling van ons leven en onze cultuur ergens stil zal komen te staan en dat er ergens een grens zou zijn met een bordje: "Ho, verder is het verboden te gaan, want hier stopt de evolutie".

30 - We hebben de aarde bewoonbaar gemaakt en nu is het heelal aan de beurt.

Zoals het leven in de afgelopen miljarden jaren de aarde heeft veroverd, zo is nu het heelal aan de beurt. En er is mijns inziens geen grens aan deze steeds verder gaande ontwikkeling en wat nu nog onmogelijk schijnt en alleen maar de fantasie van sciencefiction, zal eens wel mogelijk zijn en zelfs heel gewoon als alledaagse werkelijkheid: de mens in het heelal.

31 - Van vuistbijlen naar ruimteschepen.

Met de hedendaagse techniek kunnen we uiteraard heel veel daarvan nog niet oplossen, maar wat nu nog niet kan, dat zal in de verre toekomst wel mogelijk zijn. Vooral als je bedenkt dat we een aantal miljoenen jaren geleden nog slechts vuistbijlen konden maken en nu gaan we al naar de maan en andere planeten. Gaat dat op die manier door dan zijn we over nog een aantal miljoenen jaren echt wel op andere planeten bij andere sterren.

32 - Wij zullen andere heelallen ontdekken.

Wij zullen het hele nu bekende heelal veroveren en niet alleen dat, want we zullen ook ontdekken dat wij niet het enige heelal zijn in de oneindige ruimte, dus niet het enige heelal-eiland in de oneindige kosmos. Want waarom zou de ruimte van de kosmos ergens stoppen? Dat is wel zeer onwaarschijnlijk. Dat de ruimte oneindig is en dat er ook oneindig vele heelal-eilanden zijn als die van ons, dat is wel zo redelijk en aannemelijk. Of je zou moeten denken dat het heelal een gesloten systeem is als hogere dimensie, maar dan zullen er ongetwijfeld ook meerdere van zijn, ja: oneindig veel.
Maar ik ga in de eerste plaats uit van een normaal drie-dimensionaal heelal, want dat gesloten heelal systeem is nooit bewezen, noch dat het heelal eindig zou zijn en ergens zomaar ophouden.
Vroeger meenden de mensen dat de Melkweg het enige sterrenstelsel was. In de zeventiende eeuw had Charles Messier eigenlijk al andere sterrenstelsels ontdekt, maar wist dat zelf niet en pas in 1923 bewees Edwin Hubble dat het andere sterrenstelsels moesten zijn door de afstand te meten.
Nu denkt men nog steeds dat ons heelaleiland van sterrenstelsels de enige is, terwijl er volgens mij oneindig veel van zijn in een oneindig heelal.
Dit zullen we ook eens ontdekken en naar die andere heelaleiland toereizen.

33 - Het opruimen van zonnen en planeten tot een volledig vrije ruimtevaartcultuur.

Maar nu wil ik nog verder denken, want volgens mijn bescheiden mening zullen we niet alleen vele planeten gaan bewonen en ook in grote ruimteschepen wonen, en niet alleen maar andere heelaleilanden ontdekken (hoewel dat laatste misschien velen al als al te fantastisch in de oren zal klinken), maar op de hele lange duur van bil- tril- en quadriljoenen jaren (of misschien nog langer: quintiljarden jaren) zullen we ook alle materie aan zonnen en planeten opruimen (als de zonnen op den duur uitgebrand zullen zijn) en omzetten in ruimteschepen tot een volledig vrije en zelfstandige ruimtevaartcultuur. En gezien de levensduur van een ster niet meer is dan een aantal miljarden jaren moet dit al "vrij spoedig" (in het licht van triljoenen jaren) mogelijk zijn.
En dat tezamen en in samenwerking met vele andere heelaleilanden die er in het oneindige heelal moeten zijn. Al zullen we ons hierin natuurlijk moeten beperken, want de oneindigheid zelf bereizen is natuurlijk onmogelijk. Maar in mijn atoomtheorie zijn er ongeveer 10^57 andere heelaleilanden nodig voor een macro-heelal, dus dat maakt 10^19 in de diepte, wat een enorme afstand is, namelijk tenminste 10^15 lichtjaar x 10^19 = 10^34 lichtjaar. Alleen al het bereizen daarvan met maximale lichtsnelheid zou dan even zo lang duren, dus tien quintiljard jaar.   

34 - Macro-atomen en macro-zonnen en macro-planeten.

Dan zullen we al die ruimteschepen ten slotte in de vorm van macro-atomen bouwen, dus als een herhaling van de microkosmos, maar dan in het groot. Deze zullen dan de vorm krijgen van enorme wolken van atomen in het heelal en zich daaruit samen trekken tot immens grote macro-sterren, dus macro-zonnen met daar omheen draaiende de macro-planeten, dus net zoals bij ons, maar dan in het groot. Zo zal een macro-atoom gelijk worden aan ongeveer 10^25 keer de grootte van onze atomen, dat is 10^25 x 10^-7 mm, dat is 10^18 mm, dat is 10^12 kilometer, dat is ongeveer 100 keer ons zonnestelsel, dat een doorsnede heeft van 12 miljard kilometer (met Pluto als grens).
Een macro-zon zal ongeveer gelijk zijn als 10^25 keer onze zon, dus 10^25 x 1,4 miljoen kilometer, dat is ongeveer 10^31 km, dat is 10^18 lichtjaar (een lichtjaar is 10^13 km), dat is 1000 keer zo groot als ons heelal nu is.
En een macro-aarde zal ongeveer zo groot worden als 10 keer ons hele heelal nu is.

35 - De macroreuzen.

En op sommige van die macro-planeten zal het mogelijk zijn bij gunstige omstandigheden weer opnieuw leven, dus macroleven te ontwikkelen door "ons" (onze verre nazaten), die dan als verder geëvolueerde wezens, en wel als microwezens in die macrowezens zullen leven en die zullen opbouwen en besturen.
Maar dat zal eerst weer op de meest eenvoudige manier beginnen vanaf de eencelligen, de planten en dieren tot denkende wezens (macroreuzen) in een langdurig evolutionair proces.
En op een goede dag zal een van die macroreuzen ontdekken dat atomen uit ruimteschepen moeten bestaan in dezelfde tijd als er ruimteschepen gebouwd worden om voor het eerst het heelal in te gaan.
Dan is de cyclus van heden naar toekomst voltooid in ongeveer 10^33 jaar, zoals het zich al eerder heeft voltrokken vanaf de zogenaamde "oerknal" (als die ooit heeft bestaan tenminste*) tot heden, dus als ontwikkeling van de microwezentjes en nogmaals daarvoor als ontwikkeling van de minimicrowezentjes, enzovoort.

36 - De microwezentjes zullen ons helpen.

Nu heb ik echter nog een "kleinigheid" vergeten te noemen en dat is dat we deze hele lange en moeilijke evolutie tot ruimtevaarders niet alleen zullen behoeven te doen, want zeker zullen we vroeg of laat contact krijgen met de microwezentjes en die zullen ons zeer goed kunnen vertellen hoe we alles moeten doen, omdat ze zelf alles al eens gedaan hebben, zoals ouders de kinderen kunnen informeren over het leven en hen de weg wijzen.

37 - Ruimteafval.

Een andere "kleinigheid" van heel andere aard is wel dat ook de ruimte vol komt te zitten met allerlei over gebleven rommel aan ruimteschepen, ruimtestations, kunstmanen, raketten en capsules, ruimtesondes en resten daarvan, dat nog steeds ronddraait en maar niet naar beneden wil komen. Het aantal grote en kleine partikeltjes loopt al in de tienduizenden voor zover bekend, maar nog veel groter is het aantal niet te decteren allerkleinste stofdeeltjes
en die eveneens door alles heen vliegen met een snelheid van 10 x een kogel.
De Chinezen hebben zelfs met moedwil twee ruimteschepen tegen elkaar aan laten botsen omwille van een "wetenschappelijk experiment". Het gevolg was internationaal protest.
Gaan we zo door dan zal vroeg of laat de ruimtevaart onmogelijk worden, als hier niet een oplossing gevonden wordt.
Want evenzeer we op aarde bezig zijn collectief zelfmoord te plegen door het milieu te verpesten, zo doen we dat ook al in de ruimte door ons deze onmogelijk te maken. Daar komt dan straks nog de commerciële ruimtevaart bij, want ook de "gewone man" wil natuurlijk wel wat beleven, dus tel uit je winst.
De mens kent geen verantwoordelijkheid.

Is er ooit een Oerknal geweest?

*(zie 35) - Het is de vraag of er ooit wel eens zoiets als een oerknal bestaan heeft, want ons deel van het heelal blijkt een versnelde uitdijing te bezitten, zodat bij een terugrekening die zogenaamde knal langzaam begonnen moet zijn. Terwijl een knal juist omgekeerd snel begint en dan vertraagt. Volgens mijn atoomtheorie is er dan sprake van een versneld groeiproces vanuit de microkosmos en geen knal en ook niet zo dat die “knal” het begin van het heelal geweest zou zijn, dus ook niet: “oer”. Ook dit begrip is onjuist, want het heelal is eeuwig en nooit eens voor het eerst begonnen. Dus de hele term: oerknal is dan onjuist. Ook in de wetenschap is daar twijfel over ontstaan en is er een speciale "denktank" ingericht van wetenschappers. De oplossing zit hier in mijn atoomtheorie.

Zie voor het probleem van de oerknal (misschien mogelijk als samentrekking van 10^57 microheelallen) bij 1/A atoomtheorie bij Extra aantekeningen.

http://home.kpn.nl/wegge168/Frame-nederlands.html