De toename van tijd en ruimte vanuit het heden..

Voorlopig lijkt het erop dat ons universum steeds verder uitdijdt en dat dit ook steeds sneller gaat. Het steeds sneller uitijen blijkt uit het feit dat sterrenstelsels t.o.v. elkaar versnelt uit elkaar bewegen. De snelheid waarmee dit gebeurd noemt men ook wel de Hubble constante. Voor veel leken is de natuurkundige wetenschap soms wat moeilijk omdat men vaak gebruikt maakt van termen die je enkel in het vakgebied natuurkunde tegenkomt.

 

De hubble constante is gewoon een versnelling, net als ieder andere versnelling, maar wordt op een andere manier gemeten. Een korte uitleg hiervan is wel op zijn plaats.

 

Bij een normale versnelling meet men deze per seconde2. Als een versnelling langere tijd aanhoudt kun je ook over een versnelling per uur spreken. Dit is echter niet zo gebruikelijk omdat we zelden een massa een uur of meerdere uren laten versnellen.

 

De Hubble constante maakt het allemaal nog iets ingewikkelder omdat men dan spreekt over een versnelling per afgelegde weg. Elk x aantal km neemt de snelheid een beetje toe. Dat eigenlijk niet zo vreemd, maar het maakt het in mijn ogen een beetje onduideijk voor leken in de natuurkunde waarna ze vaak de dingen maar laten voor wat het is.

 

Of ik nu per sec iets versnel, ofdat ik zeg dat ik iedere km die ik afleg iets sneller ga. Het is lood om oud ijzer. Het maakt niets uit, maar we spreken dan 2 verschillende talen.   

 

Goed, tot zover dit.

 

Men stelt het universum wel eens voor als een ballon die steeds groter wordt, de wand van de ballon stelt dan de grens van het universum voor. Ik stel daarbij dan ook voor dat de lucht die men in de ballon blaast synoniem zou kunnen staan voor de tijd die in het universum toeneemt. Des te meer tijd we in de ballon blazen, des te groter wordt ons universum. Zie hier de toename van tijd en ruimte in.

 

De toename van tijd en ruimte moet haast wel een constante zijn. In ieder geval kan de uitijing van het universum niet trager dan de lichtsnelheid gaan, in dat geval zouden we immers een grens in ons universum moeten waarnemen die we dan langzaam of snel steeds verder zouden zien verwijderen van ons.

 

Indien dit sneller dan 300.000km/sec  zou gaan dan onstaat er ook een probleem. Niets kan immers sneller dan licht. Waarom zou de uitdijing dan wel sneller kunnen gaan? In ieder geval had Einstein hier dan nog niet aan gedacht.

 

 

Nu het volgende..

 

Men stelt dat als er nu 2 mieren op de wand van de ballion zouden staan dat deze zich van elkaar kunnen verwijderen zonder dat ze zelf bewegen. De ballon wordt immers groter zonder dat ze zelf ook maar iets hoeven te bewegen. Ik kan me in dit voorbeeld eigenlijk best vinden, maar moet toegeven dat ik mezelf nooit spontaan ergens ( een massa) vandaan heb zien bewegen zonder dat er sprake was van beweging.

 

In het geval dat de ballon zich opblaast en de mieren toch naast elkaar blijven staan moeten ze dus eigenlijk als een gek naar elkaar toe blijven rennen zodat de ruimte tussen hun niet spontaan groter wordt. Indien ze beide dezelfde snelheid hebben waarmee ze naar elkaar toe blijven rennen dan zal er ook geen afstand ontstaan tussen deze mieren. Zodra ze echter stoppen met rennen zal spontaan de afstand tussen de mieren toenemen omdat ze stoppen met bewegen.

 

Stel nu i.p.v. 2 mieren eens 2 fotonen voor. Bewegen fotonen niet spontaan uit elkaar? Moeten ze daarvoor bewegen, of moeten wij nu bewegen om bij elkaar te blijven?

 

Is het niet juist de kracht en snelheid van de aarde, Zon en onze melkweg die ons bij elkaar houdt?

 

Zijn het niet de fotonen die zich niet vast kunnen houden aan een massa waardoor ze spontaan uit elkaar bewegen?

 

Die mieren kunnen stilstaan en toch uit elkaar bewegen is een vaak hehaalde quote uit de wetenschap. Maar kunnen fotonen dan niet spontaan van elkaar bewegen zonder te "bewegen"?

een andere vraag.

mieren kunnen op een plek blijven, op de ballon.

kunnen fotonen ook op een plek blijven? ( warmte ontwikkeling )

fotonen zijn eigenlijk pure energiebronnen en kent twee toestanden.

een andere vraag.

mieren kunnen op een plek blijven, op de ballon.

kunnen fotonen ook op een plek blijven? ( warmte ontwikkeling )



fotonen zijn eigenlijk pure energiebronnen en kent twee toestanden.

In principe niet. Fotonen volgen volgens mij gewoon de richting waarmee het universum uitdijdt.

Zwaartekracht houdt massa bij elkaar terwijl fotonen daar niet in mee kunnen gaan.
Wel kan massa licht absorberen waardoor er enerergie aan massa kan worden toegevoegd. In dat geval heb je gelijk, en kunnen fotonen  tijdelijk wel meereizen met een massa. Ik denk echter dat ze dit dan doen in de vorm van electronen. Ik zie electronen als dragers van licht.

Als de grens van het universum met bijna de lichtsnelheid zou uitdijen, zou de zichtbare grens toch bij iedere waarneming iets moeten verschuiven. Als de grens met de lichtsnelheid zou uitdijen, zou de grens voor onze waarneming niet stil staan.
De grens zou gewoon opschuiven. En iedere keer dat we kijken zien we meer van het uitdijende heelal.
Ook als de grens zou uitdijen met een sneller groter dan de lichtsnelheid zou de grens voor onze waarneming blijven uitdijen!

Immers kan er nog steeds licht van voorbij de grens terug kaatsen. Deze grens zou echter wel blurry zijn.
Daarnaast zou het tragere heelal ook voorbij deze grens kunnen uitdijen. Dus dan zien we aslnog een opschuivende grens.

Maarrr.. misschien zit daar wel het mystery van het universum. Alle natuurwetten gelden in ons universum. Als het vaccuum ook een onderdeel is van ons universum, dan is daarbuiten misschien wel iets anders, waardoor massa oneindig versnelt kan worden.
Of.. de massa die de snelheid van het licht (of hoger) bereikt, gaat terug in de tijd! En vormt daarmee misschien weer de basis voor ons universum.

Het idee wat ik heb, waarbij we ons "nu" op de grens van het universum bevinden gaat er maar moeizaam geloof ik

Ten eerste kijken we niet letterlijk het universum in. Maar nemen we het universum waar tussen onze oren, de hersenen projecteren een illustratie die bestaat uit fotonen die je netvlies bereiken.

Ik zie de ogen als een soort van vangnet van fotonen in een zee van licht.

We zien het universum continue uitdijen, maar je moet wel weten waar je dan op moet letten.
In feite is alle materie en elke beweging precies hetgene wat zich op de grens van het universum bevindt.

De toename van tijd en ruimte = toename van tijd en beweging.


Daar waar iets of iemand nog nooit geweest is, dat bestaat niet in de ruimte/tijd. We leggen zelf onze paden af in het universum en creeeren daarmee het verleden.

 

van rudeonline

Zwaartekracht houdt massa bij elkaar terwijl fotonen daar niet in mee kunnen gaan.

Je hebt gelijk, tot op een bepaalde hoogte.
Fotonen worden afgebogen door een hemellichamen.
Een zwartgat houd fotonen vast, kunnen niet ontsnappen.

van rudeonline

Quote

Zwaartekracht houdt massa bij elkaar terwijl fotonen daar niet in mee kunnen gaan.

Je hebt gelijk, tot op een bepaalde hoogte.
Fotonen worden afgebogen door een hemellichamen.
Een zwartgat houd fotonen vast, kunnen niet ontsnappen.

Thanx, nu moet ik nog proberen om een begrip bij te brengen dat een gezamelijke snelheid ons en alle andere mateire in feite bij elkaar houdt.

Zonder deze snelheid zou massa gewoon uit elkaar vallen en als licht achter blijven.

rudeonline zei:

Thanx, nu moet ik nog proberen om een begrip bij te brengen dat een gezamelijke snelheid ons en alle andere mateire in feite bij elkaar houdt.

Oke?

Ik heb weleens gehoort van coherentie?

Pak een ballon, en zet er stipjes op. blaas deze met een constante luchtstroom op, zodat deze met een constant volume uitdijt. de stippen die er op staan, verplaatsen zich uit elkaar, elke keer dat de ballon een keer zo groot is de afstand tussen de stippen twee keer zo groot.

probeer t maar eens uit, met een lineaal erbij.

Dus als de ballon 2 keer zo groot is, dan staan de stippen 4 x zo ver van elkaar af.

Stel je nu die stippen voor als sterren, en de ballon is de ruimte.