Ik heb God en een leven na de dood bewezen in mijn gelijknamige boek: "Leven na de dood bewezen", 'De wetenschappelijke Bijbel', en de auteur is Leon Peeters. Het boek is te vinden op het internet bij
www.gigaboek.nl.
Mijn naam is Leon Peeters, ik heb een boek geschreven en ik ben op zoek naar publiciteit en misschien kan U mij helpen. Ik ben psychotisch en mijn psychose stelde zich voor als God. Hij heeft slechts enkele keren een enkel woord en soms een enkel zinnetje tegen mij gesproken, maar hoofdzakelijk raakt Hij mij aan. Een rechtse aanraking betekent een ja en links een nee en Hij reageert op wat ik denk. Hij heeft mij overtuigd dat Hij niemand anders dan God kan zijn.
Ik ga bewijzen dat God bestaat en dat doe ik door de atoomrealiteit te passen in verschillende, bijna alle natuurfenomenen en het blijkt in alle gevallen niet te passen. De autonoom lijkende wereld kan haar dynamiek niet ontlenen uit autonome atoomprocessen zal blijken. Er is hulp nodig en aangezien alle dynamische processen in de wereld met een perfecte harmonie worden gevoerd in cyclussen van bijna exacte herhalingen is daaruit af te leiden dat we in een wereld leven die bestuurd wordt door een hogere, intelligente macht die zich God noemt. We zouden in gedachten of soort van gedachten van God leven. Ik zal beginnen te bewijzen dat het leven meer is dan een verzameling atomen die we hersenen noemen. Wat we zien is niet altijd waar. Wat we meten is niet altijd waar. God verschuilt zich achter de misvattingen van de wetenschap. Daar moeten wij doorheen prikken. Wat ik wil zeggen is dat God de natuur beheerst en diens wetten. Hij beïnvloedt metingen en laat onder microscopen niet altijd datgene zien wat meest logisch is. Om God te vinden moeten we de juiste vragen stellen met vaak maar geringe, maar voldoende informatie over het atoom en het betreffende natuurfenomeen. Ik zal beginnen.
De wil.
De vrije wil maakt het leven. Wij besturen een lichaam en we besturen gedachten. Alles begint bij de gedachten, dus laten we de hersenen zo goed als het kan (en beter kan het niet) onderzoeken. Kan een verzameling atomen, die we hersenen noemen leven en een bewustzijn geven, of is er meer nodig om het leven haar kracht te geven?
De hersenen bestaan uit vele atomen. Vergroot de hersenen op atomair niveau en merk op dat er atoomkernen op afstand van naburige atoomkernen zijn geplaatst, waartussen de elektronen cirkelen. Bekijk het op dat niveau. Dus de schedel is gevuld met op een afstand van elkaar gelegen atoomkernen en daaromheen zouden de elektronen cirkelen.
Niks daarbinnen kan veranderen, omdat hetgeen wat is onveranderd moet blijven. Dus alles uit de atoomkernen en alles uit de elektronen moet onveranderd blijven. Kan de vrije wil vat hebben op zo’n grote verzameling atomen, zoals de hersenen zijn.
Er zitten misschien bijzondere atoomclusters in de hersenmassa, die cellen genoemd worden, maar de functie van de cel beperkt zich tot datgene wat de atomen ervan doen. Doet atoom 1 uit die cel iets, dan doet de cel alleen op die plaats iets. Doet atoom 2 wat anders, dan doet de cel op die plaats wat anders. Zo doet de cel ook op de betreffende plaats van atoom 3 wat atoom 3 doet. En zo bestaat die cel uit vele atomen, maar die moet doen wat de atomen doen. Dat kan niemand tegenspreken toch?
Wat de atomen doen binnen de hersenen, dat gebeurd er in de hersenen, want de hersenen bestaan uit enkel (aaneengeclusterde in eventueel cellen) atomen. Je bestuurd de hersenen, dus wat zal je moeten besturen van de hersenen? Er blijft niet veel over dan de atomen, want de hersenen zijn een grote verzameling atomen. Die zou je moeten besturen in een fictieve atoomrealiteit.
Dan kunnen we stellen: besturen we atoom 1 wel of niet met een wil? Is het antwoord nee, dan wordt dat atoom buitenspel gebracht, omdat die niet te sturen is en door toevalligheden gestuurd wordt en we worden niet door toevalligheden gestuurd, het is onze bewuste wil die ons doet sturen. Besturen we atoom 2 dan met een vrije wil? Als dat antwoord ook weer nee is, dan ook staat dat atoom buitenspel en wordt het door toeval gestuurd, zo geldt dat voor atoom 3,4,5 etc. Als ze allemaal buitenspel staan, dan worden ze allemaal door toeval gedreven en niet door een bewuste en vrije wil. Zo is geen enkel atoom te sturen en staan ze allemaal buitenspel en worden ze allemaal gestuurd door toevalligheden.
Waarom kan de wil geen enkele vat hebben op een los atoom? Dat is omdat de wil een abstracte term is die de definitie is van een besturing van iets. Kunnen wij een atoom besturen? Er valt niks te besturen, want alles in die atoomkern moet onveranderd blijven, omdat iets niet zomaar in iets anders kan veranderen en als alles onveranderd blijft is er niks gebeurd. Denken we dan toch met (afzonderlijke) atomen, dus besturen we atomen, dan is het heel toevallig dat net mijn denkatomen in mijn hersenen terecht zijn gekomen en niet ergens anders in het heelal.
Ergens binnen de hersenen moet de vrije wil ontsteken en een teken van leven geven. De wil maakt het eerste contact, het eerste signaal dat het vrije leven typeert. De hersenen lijken heel complex, maar een werking is gemakkelijk te achterhalen, tenminste als die werking begint met het wilsignaal. Dat signaal kan zich alleen ontsteken in een van de atomen, want de hersenen zouden alleen uit atomen bestaan in de fictieve atoomrealiteit. Als de wil in 1,2,3 etc. atomen ontstaat, het maakt niet uit hoeveel, maar allemaal maken ze het eerste contact, want er is maar een enkele wil, dus een zelfde uitvoering. Al die atomen zouden volgens een logische gang van redeneren hetzelfde moeten doen bestuurd door de wil. Dat betekent dat iedereen hoogstpersoonlijke eigen atomen moeten hebben, want U gebruikt de Uwen en ik de mijnen. Vreemd dat ze dan precies in Uw hoofd zijn beland. Dat toeval is onmogelijk. We moeten naar een andere realiteit zoeken, eentje met God in de hoofdrol en dat kan ik ook beredeneren.
Maakt de wil een andere reactie binnen de atoomstructuur van de hersenen, dan nog bestuurt U Uw eigen atomen. Als U geen macht over die atomen heeft, dan worden die atomen door toeval gestuurd. Dan heeft U ook geen macht over het leven en de wilsdynamiek. Ik kan nog duidelijker worden, maar dan moet U nog meer lezen.
Ik ben de laatste van de autodidacten. Ik zeg dat het leven meer is dan alleen maar hersenen. Ik zeg dat de atoomrealiteit onvoldoende toereikend is om de wereld en het leven te verklaren en dat doe ik niet alleen met het bewijs dat ik in dit topic bespreek.
De cel is opgebouwd uit atomen. De cel kan alleen doen wat de atomen ervan doen, want dat zijn de onderdelen, dus de fracties van de cel. Houdt U er wel rekening mee dat de atoomrealiteit een fictieve is en dat de wetenschap het nog steeds mogelijk acht dat er een theorie mogelijk is die alle theorieen omver blaast. Ik vind het jammer dat U geen wetenschapper bent, dan had U me vast begrepen. Ik kan weer beginnen een argument te herhalen, maar het is een steekhoudend argument. Stel dat de cel uit een miljard atomen bestaat, en alle atomen doen niks, wat doet die cel dan? Wat kunnen we ons voorstellen? Die cel kan hooguit 'bio'mechanisch werken, zoals het openen en sluiten van poorten die eventuele chemische stoffen, dus clusters atomen, dus moleculen loslaat. Interactie tussen cellen is ook niet mogelijk, zonder er de atomen bij te betrekken, want de cel bestaat enkel uit atomen. Wetenschappers zeggen dat neuronen verbindingen met elkaar maken en hoe meer je die hebt, des te slimmer je bent, maar zo'n neuronverbinding is een aaneenschakeling van (clusters) atomen uit die neuronen, want ook die neuronen zijn clusters atomen. Nou hebben we op al die processen geen vat met een vrije wil, omdat ze gestuurd worden door toeval.
Ik kan het anders uitleggen. Een enkel atoom blijft zonder functie. Een enkel atoom kan om bepaalde redenen geen besturing hebben van het vrije leven en de vrije wil. Het zou anders Uw eigen en hoogstpersoonlijke denkatoom moeten zijn. Twee van die atomen bij elkaar maken ook nog geen functioneel geheel. Honderd bij elkaar dan? Als al die enkelen uit die honderd niets doen, dan doen die als geheel ook niets. Ik bedoel geen interacties met andere honderdtallige groepen atomen. Die kunnen elkaar niet beinvloeden, zonder dat de atomen uit die honderdtallen daarin een aandeel hebben. Maak duizendtallige groepen. Maak een groepje zoals een cel. Noem het dan geen cel, maar een groep atomen. Die cellen dus groepen atomen onderling kunnen elkaar niet beinvloeden, zonder dat de atomen daar een aandeel in hebben. Dus de cellen staan op zich en kunnen niet samenwerken, volgens een logische gang van redeneren, zonder dat de atomen daarin een aandeel hebben. Stel dan de hersenen voor met al die groepen atomen (cellen). Zo zijn de hersenen ook een grote groep atomen en de cellen konden niet samenwerken. Het enige dat een VORM kan bewegen is de Newtoniaanse mechanica. Hij kan bijvoorbeeld open en dicht gaan. Als we dat proces zouden besturen dan zouden we dat moeten weten. Verder kan die cel niets als verzameling atomen niets doen. De atomen onderling in de cel voeren geen interacties en zeker geen interacties, waarbij de vrije wil de oorsprong heeft. Dus dat de vrije wil de eerste actie maakt.
Als een hele cel of een heel gebied binnen de hersenen niets doet, dus laten we zeggen, doet wat het daarvoor ook deed, dan gebeurt er niks en veranderd er niks. Dan is er geen interactie tussen de cellen mogelijk en dan is er geen gedachteproces op gang gebracht en belangrijk is dat als er wat moet veranderen dat de vrije wil daarin alle macht heeft. Dus de wil moet de gehele cel veranderen of delen van de hersenen veranderen, zodat er dynamiek ontstaat. Wilsdynamiek noem ik het, omdat het gestuurd moet worden door een wil. Als de cel dan mechanisch onbewogen blijft, dan blijven alle atomen op dezelfde plek en dwarrelen de elektronen willekeurige cirkeltjes die ook niet door een vrije wil kunnen worden gestuurd. Als al die atomen dan niet veranderen, dan is er geen dynamiek in gang gezet, dan kunnen andere atomen ook niet beinvloedt worden om wat anders te gaan doen. Dus alle atomen veranderen niet en blijven zoals ze de momenten ervoor waren. Dan zal de cel die uit die atomen bestaat ook onveranderd blijven, onveranderd zoals die momenten ervoor ook was. Zo kan die geen andere cellen beinvloeden en blijven die ook onveranderd en ergens moet een eerste verandering zijn.
Dus de cel kan mechanisch niet bewegen, dus de vorm blijft onbewogen. Dan blijven alle atomen onbewogen en op dezelfde plaats. Het enige dat nu nog mogelijk is om dynamiek dus verandering, dus wilsdynamiek te laten ontstaan is dat er in de atomen een vrije wil verscholen zit. Dus vandaar denkatomen. En die wereld kan niet bestaan, omdat het toeval veel te groot is dat net Uw denkatomen in Uw hoofd terecht zijn gekomen en niet ergens anders in het heelal. De realiteit is anders. Zouden we door God geleefd kunnen worden? Ik ken het antwoord.
Meer informatie over mijn boek kan ik U geven op de website
www.levennadedoodbewezen.come2me.nl.
Gegroet,
Leon.
7 Replies
11528 Views