GOD is E=mc2

50 - Van hemel naar het onderbewustzijn en de hel.

Nu: de wetenschap heeft "daar boven" gezocht, en geen hemel kunnen vinden, wel sterren en sterrenstelsels.
Het geloof in de hemel is daarmede voor vele mensen verdwenen, maar de waarheid daarvan laat zich niet geheel en al onderdrukken, van daar dat het geloof in de hemel nu een andere vorm heeft gekregen als het geloof in het onbewuste als een schepping van Freud.
De invloed van de hemel van boven is veranderd in een invloed op de mens vanuit zijn onderbewustzijn, dus niet van boven, maar van onderen.
Daarmede is de hemel eigenlijk een onderwereld geworden, waar juist het primitievere en dierlijke in de mens leeft: zijn driften en onderdrukte neigingen.
Ja: in theologisch zin zou je het zelfs de hel kunnen noemen en dat er uit het onderbewustzijn ook helse driften tevoorschijn kunnen komen dat hebben twee wereldoorlogen met Hitler als Satan wel voldoende bewezen.
Een mogelijke derde wereldoorlog is in staat de hele wereld te vernietigen.
Dit omdat de mens vooral gelooft in alles wat van beneden komt: het materialisme en de driften in de mens zelf.

51 - De hemel als totale cultuur.

Nu is het materialisme en daarmede de natuur niet alleen maar negatief.
Materie is afgeleid van Mater en deze betekent: Moeder.
De Natuur is ook de barende Moeder en tegenover de meer manlijke hemel van het christendom heeft zich het vrouwelijke onderbewustzijn geopenbaard met als wezenlijke kenmerk de positieve geslachtsdriftigheid.
Dit heeft Freud begrepen en onze tijd is daar een getuigenis van.
Onze moderne cultuur is dan ook uit het onderbewustzijn geboren, in eenheid met de manlijke zijde der natuurwetenschappen (als de bevruchtende geest = verstand).
De natuur zelf is vrouwelijk en het weten daarvan, dus het bestuderen is manlijk.
Die manlijke kant is ook in de natuur zelf als de natuurwetten.

De hemel is alles omvattend.

Maar het geheel is ook een innerlijk gebeuren en dat is het onderbewustzijn in de ziel van de mens zelf.
Deze is de moderne hemel, ook al gelooft de mens niet dat de hemel bestaat, omdat ie nog altijd gevangen is in de oude idee dat de hemel ergens boven zou zijn.
Maar de hemel is niet boven, maar een hogere kwaliteit van de werkelijkheid zelf en dat is het innerlijke in de droom, de kunst en de religie, maar ook in fenomenen als de fantasie en het denken, maar ook de gevoelens en de emoties.
De hemel is samengevat een zeer grote rijkdom aan cultuur, en eigenlijk is ze alles omvattend: eeuwig en oneindig, zodat ook al het uiterlijke deel is van de hogere hemel.

52 - De "wetenschappelijke" opvatting omtrent de hemel.

Wat ik in de Wikipedia over de hemel kan vinden is dit:

Door sommige moderne, orthodoxe filosofen en theologen wordt verondersteld dat de hemel in een 'hogere dimensie' gesitueerd is. Driedimensionale wezens (zoals de mens) kunnen zich de hemel daardoor niet voorstellen. Deze hogere dimensie 'omvat' als het ware ons heelal, dat dus een deel zou zijn van deze hogere dimensie.

Dit is het enige wat dan een beetje op een wetenschappelijke opvatting lijkt vanwege die hogere dimensie.
Dat de hemel een hogere dimensie is, dat is juist: het omvat zelfs alle hogere dimensies, want is daarvan de grondslag.
Onjuist is dat de mens slechts een driedimensionaal wezen zou zijn, want de mens heeft ook een innerlijk tijdsbewustzijn. De mens is niet alleen lichaam maar ook geest, niet alleen uiterlijk maar ook innerlijk.
In dimensies uitgedrukt: de mens is vierdimensionaal (hoewel de tijd eigenlijk iets aparts is en geen extra ruimtelijke dimensie).
En dat innerlijke van de tijd is nog dieper beschouwd de manifestatie van de eeuwigheid, die de hemel is.

De mens kent zichzelf niet.

Dus ook dat we de hemel niet kunnen voorstellen is onjuist, want de mens leeft innerlijk zelf altijd in de hemel en hij kent de hemel als innerlijk voorstelling in zijn dromen en verder innerlijk bewust leven.
Maar nog altijd erkent de mens dat zelf niet, wat wel heel raar is, dat een mens dit eenvoudige zelfbewustzijn nog steeds niet bezit.
Hij kent zichzelf alleen als uiterlijkheid en niet als innerlijkheid, waar onze hele moderne cultuur van getuigt.

We kijken vanuit de hemel naar de wereld.

De hemel is niet ergens ver weg of boven ons, maar we zitten er zelf in.
En vanuit die innerlijke hemel kijken we naar buiten naar het objectieve heelal als een kijken van het subject naar het object.
De hemel is als zodanig de inwendige innerlijkheid, omdat deze ook als een kleinere wereld in ons zelf zit: kleiner en ook fijner.

53 - De vrijheid van de geest.
 
De innerlijke wereld wordt door de mens nog steeds niet serieus genomen, toch is deze het meest rijk aan inhoud. Het is de ware wereld des geestes: het vrije denken, zowel van de wetenschap als ook van de filosofie en de religie en verder van alles en nog wat wat je maar zou kunnen bedenken.
Het is volkomen vrij, want alles is daarin mogelijk en er zijn geen beperkingen.

De enige beperking die hier wel bedacht kan worden is dat elk mens gebonden is aan de cultuur waarin hij leeft en dat niemand daar werkelijk buiten kan stappen, of hij zou een bijzonder mens moeten zijn die zijn tijd vooruit is.
Maar over het algemeen denken de mensen binnen de mogelijkheden van hun tijd.

Maar die eigen tijd omvat ook alle tijden van daarvoor, dus wat de mensen toen allemaal gedacht hebben, en ook dat kunnen de mensen zich eigen maken en nog geloven wat de mensen vroeger geloofd hebben.
Zo leeft de ene mens inderdaad nog in het verleden, de ander in het heden en weer een ander is zijn tijd vooruit en droomt zich een toekomst.
Overigens zijn ook die toekomstvisies over het algemeen een collectief verschijnsel.

Een bekende zeer negatieve vorm is de ondergang der wereld in december van dit jaar: 2012.
Dit omdat de Inca's dat voorspeld zouden hebben, die totaal geen notie hadden van onze moderne tijd.

54 - De hemel in de mens zelf.

Alleen al over het bestaan van de hemel zelf zijn er meerdere ideeën in omloop: dat deze bestaat ofwel niet bestaat. En als deze bestaat hoe deze dan bestaat: uiterlijk of innerlijk, en als deze ergens uiterlijk bestaat: waar bestaat ie dan?
En terwijl men vroeger dacht dat de hemel ergens boven was, is het nu modern om de hemel als een extra dimensie op te vatten.
Maar dat het innerlijk van de mens zelf die hogere dimensie van de hemel is, dat is blijkbaar nog steeds niet tot de mens doorgedrongen, hoe vreemd dat ook moge zijn voor mij dat de mensen dat maar niet begrijpen.
Want als de mens bidt, hoe kan God hem horen, als deze ver weg is in een hemel?, of in een andere dimensie, die dan toch heel dichtbij moet zijn?
Terwijl de gelovige toch ook wel zegt dat God in hemzelf is.
Nu: waar kan het dan anders wezen dan in zijn eigen innerlijk?, dus heel dichtbij.
En tevens ook uiterlijk als een microwezen, waarvan er 10^44 in zijn lichaam zijn.
Aldus zijn innerlijk en uiterlijk ook nog eens met elkaar verenigd.

55 - Waar is die hemel dan?

Maar goed, de wetenschap, die alles slechts materieel kan benaderen, die zal vragen: waar is die hemel dan?
Nu: materieel bezien zit die hemel in de mens zelf (ook in het dier en de plant op celair niveau) en wel in de hersenen (ook de cel hebben een soort van kleine hersenen).
Als zodanig kun je dat niet van de buitenkant zien, wel de hersenactiviteiten, maar niet wat daar dan precies van binnen plaats vindt.
Dat kan je alleen subjectief bij jezelf zo ervaren en wel bij leven en welzijn.
Ook kan de ene mens het niet bij de ander ervaren, maar alleen bij zichzelf.
Dus het is niet voor iedereen, dus collectief zichtbaar, zoals de natuur en de wereld buiten ons, maar het is zuiver subjectief en zit in de mens zelf: in zijn binnenste.
Dit is dus een andere benadering dat het subjectief is en niet objectief, dus zuiver persoonlijk en niet algemeen voor iedereen als collectiviteit waarneembaar.

56 - Extravert en introvert: collectief en persoonlijk.

Dit is dan erg moeilijk voor de wetenschapper en ook voor de moderne mens te aanvaarden, omdat het moderne bewustzijn vooral uiterlijk objectief en collectief is en niet persoonlijk subjectief en innerlijk.
Dus extravert en niet introvert.
Dat laatste wordt niet serieus genomen, want men kan daar niks mee: het kan dan niet gewogen worden en gemeten en geanalyseerd als een ding.
Want het betreft het bewustzijn als zodanig wat de hersenen opleveren uit hun activiteit en niet de hersenen zelf, die in deze slechts een middel zijn.
En dat het bewustzijn geen ding is, daar zit de moeilijkheid voor de materialistische wetenschap.

Beste lezers: Harrie Christus is gebanned. Zijn aanhoudende stroom van onzin hoeven wij niet langer te aanschouwen.