Vroeger gebruikte men hout en turf om de waterstof ten gunste te maken. Later kolen, olie en aardgas. Aardgas is het puurste waterstof-bindsel dat men in de natuur op aarde kan aantreffen. Maarliefst 4 H-atomen omringen 1 koolstof atoom. (CH₄). Ook water scoort behoorlijk hoog (H₂O) Bij aardolie destilaten wordt die verhouding minder, naarmate er meer koolstof in een molecuul zit.

De puurste vorm van waterstof is het tweeling molecuul waterstof (H₂), dat bestaat uit 2 waterstof atomen. Onder normale omstandigheden is waterstof gasvormig. Een enkel waterstof atoom is het lichtste atoom denkbaar. Een waterstof atoom bestaat uit 1 proton, omringd door 1 electron.

Om de chemische energie uit waterstof te halen, kun je het laten reageren met zuurstof. In de meeste gevallen moet de reactie op gang worden geholpen door warmte (vuur) toe te voegen.
Wanneer waterstof reageert met zuurstof, onstaat er water (H₂O) volgens de reactie 4H⁺ + 2O^2- > 2H₂O.
Omdat waterstof meestal wordt 'verbrand' in een gebonden molecuul, ontstaan er ook restproducten, zoals: CO, CO2, SO3 of NO2. Deze stoffen zijn in grote mate schadelijk voor onze biotoop omdat ze bijdragen aan het broeikaseffect en zure-regen.

Normaal nemen de bomen en planten de CO2 op in een gesloten kringloop. Maar met de verbranding van enorme hoeveelheden olie en de kap van duizenden km2 (oer)bossen, raakt dit evenwicht verstoord. Het gevolg; CO2 komt in de atmosfeer en werkt daar als een isolerende deken, beter bekend als het broeikaseffect; dat tegenwoordig zeker merkbaar is.

Onze (groeiende) behoefte aan energie moet de CO2-cyclus dus niet verstoren. Er zijn gelukkig genoeg alternatieve vormen van energie-opwekking en methoden om dit tegen te gaan. Denk hierbij aan: kernfusie & kernsplijting, windmolens, zonnepanelen, getijdenenergie of waterkracht centrales (witte energie) en de aanplant van nieuwe bossen.

Gelukkig worden deze alternatieve in steeds grotere mate ingezet en toegepast.